Εορτασμοί για την Ημέρα της Στέψης της Α.Μ. της Βασίλισσας Ελισάβετ Β'.
Απόσπασμα από το βιβλίο της Μ.Τ.Π. « Η Βιολέτα Ανθίζει στη Λάρνακα, Αναμνήσεις μιας εκπαιδευτικού»
…Αρκετές μέρες πριν από τη στέψη της Ελισάβετ Β’, μας στάληκαν στο σχολείο αναμνηστικά δώρα. Ήταν κύπελλα με λαβή από πορσελάνη με την προσωπογραφία της βασίλισσας και έφεραν στο πάνω μέρος τη λέξη CORONATION 2nd June 1953. Όταν τα παραλάβαμε, τα τοποθετήσαμε σε μια μικρή σχετικά αίθουσα στη δυτική πλευρά του σχολείου. Για αρκετές μέρες η αίθουσα παρέμεινε κλειστή. Ένα πρωινό, όταν η επιστάτρια εισήλθε στο σχολείο, όλα ήταν γης μαδιάμ. Γραφεία αναποδογυρισμένα, βιβλία πεταμένα, κατάλογοι σκισμένοι, πολυθρόνες μαχαιρωμένες, αίθουσες ανακατεμένες, έδρες καταπεταμένες στο πάτωμα, μισοσπασμένα ανάκατα συρτάρια, φωτογραφίες σκισμένες κι ένα σωρό καταστροφές σε επίσημα έγγραφα. Στη δε αίθουσα όπου φυλάγονταν τα κύπελα, υπήρχαν μόνο θρύψαλα, ούτε ένα γερό δεν είχε μείνει. Εκατομμύρια μικρά κομματάκια πορσελάνης μας κοιτούσαν ασάλευτα. Ήταν φανερό πως τα κτυπήματα προέρχονταν από κάποιο βαρύ σιδερένιο αντικείμενο, πιθανότατα χοντρό σφυρί. Ήταν η αρχή του αγώνα. Ποτέ δεν μάθαμε ποιοι το είχαν κάνει, ποτέ και κανένας από τους γείτονες απέναντι δεν πρόδωσε αυτούς που ασφαλέστατα είχαν δει εκείνο το βράδι. Το περιστατικό θάφτηκε μια για πάντα στον τάφο της σιωπής, σαν ένα μυστικό από κείνα που μένουν πάντα ένα αιώνιο αίνιγμα. Μετά από αυτό το γεγονός καταλάβαμε πως στην πολιτική ζωή του τόπου κάτι μαγειρευόταν από τη δική μας πλευρά…κάπου αισθανόμουν την ατμόσφαιρα διαφορετική. Μου έκαναν εντύπωση και οι συχνές επισκέψεις του ξαδέλφου μας, Πέτρου Στυλιανού. Έβρισκα αξιοπερίεργο το πώς κάθε φορά που ο Πέτρος βρισκόταν στη Λάρνακα, την ίδια ακριβώς μέρα κατέβαινε κι ο αδελφός μου από το Βαρώσι. Πολύ αργότερα κατάλαβα το ρόλο και των δυο τους στην προετοιμασία του αγώνα…
